təməl

<ər.>

1. Bünövrə, özül. Binanın təməli. Divarın təməli. – <Yusif:> Evlər təməlindən yıxılıb, qalmadı bir dam. H. C..

2. məc. Bir şeyin əsası, kökü. Mənə bir qocaman dağı andırır; Eşqimin təməli şəhərim Bakı. S. Rüst.. Təməlini (təməl daşını) qoymaq məc. – əsasını qoymaq.